BLOGS

Een hele simpele vraag maar met een niet zomaar te geven antwoord. Een kleine inleiding is hier denk ik wel op z’n plaats. Soms kunnen leuke gesprekken aan tafel leiden tot een interessante zoektocht en zoals je leest tot een nieuwe blog. Zoals ik al vaker omschreven heb zie ik mezelf als een beginnend en jonge Christen. Ik ben niet in het geloof gegroeid zoals Berlinda dat bijvoorbeeld wel is. Sterker nog ik heb me altijd afzijdig van het geloof gehouden. Waarom dat gebeurd is weet ik nog steeds niet. Ik durf nu ook niet meer te zeggen dat ik er helemaal niets van geloofde. Misschien was het gewoon te ingewikkeld om over na te denken en blokkeerde ik het maar gewoon. In die gedachte kan ik mezelf namelijk nu heel goed vinden. Zodra ik iets ingewikkeld vind en niet gelijk een antwoord heb, dan heb ik de neiging om er maar niet teveel over na te willen denken. Maar nu dat ik een aantal jaar geleden wel tot geloof gekomen ben, merk ik dat ik die ingewikkelde dingen steeds vaker juist wel opzoek. De vraag of ik Christelijk ben is misschien wel de lastigste vraag om te beantwoorden voor mij. Als Christelijk betekent: geloven in God, dan is mijn antwoord volmondig JA. Maar ondertussen is de term god ook flink door de wereld gedegradeerd. Als het betekent geloven in Jezus, dan is dat een beter antwoord. Is het compleet? Nee, want ik geloof verder ook dat Hij voor onze zonden aan het kruis gestorven is. Zo kun je het antwoord op de vraag of ik Christelijk ben steeds specifieker maken. Naarmate ik meer leer over de Bijbel en over alles wat er op geloofsgebied aan stromingen is wordt het antwoord op deze vraag alleen maar lastiger. Er lijken alleen maar meer en meer stromingen te ontstaan. Ik vind het niet prettig om in hokjes te denken, maar het lijkt soms wel of de wereld ons hiertoe dwingt. Tijdens het gesprek met Berlinda hierover moest ik denken aan de afvalstromen. Eerst hadden we alleen huishoudelijk afval, gewoon alles op één grote hoop. Toen kwam er een groene bak en een zwarte bak. Toen kwam er nog een bak voor papier en karton bij. Tegenwoordig gaat het plastic in een aparte zak en hebben we naast de milieustraat ook nog een mobiel inzamelpunt en een aantal vaste inzamelpunten. Onze afvalstromen versplinteren, maar dit lijkt voor mij met het geloof ook te gebeuren. Stel dat iemand tot geloof komt en als jong gelovige zich wil aansluiten bij een gemeente? Waar moet hij/zij dan heen? De groene bak of de zwarte bak? Of toch naar de milieustraat? Maar als ik dan aankom bij de milieustraat dan moet ik weer kiezen uit 20 verschillende stromingen. Oprecht vind ik dit eigenlijk ongelooflijk! Het is niet zo dat ik hier persoonlijk heel erg mee worstel, maar ik kan me heel goed voorstellen dat er heel veel jong gelovigen zijn die eigenlijk niet weten waar ze naar toe moeten. Of andersom: als jij als gelovige bij een gemeente bent aangesloten. Je bouwt een sociale kring op binnen je gemeente en je hebt er jaren heel veel steun en kracht aan gehad. Na een aantal jaar ontdek je dat het niet allemaal klopt wat er verteld wordt in jouw kerk. Blijf je hier dan hangen uit angst om een keuze te maken of heb je dan wellicht angst om de mensen om je heen kwijt te raken? Of heeft het je juist uitgedaagd en ben je het gesprek aangegaan? Of misschien heb je wel het stof van je voeten afgeveegd en ben je verder gegaan? Het is eigenlijk te bizar voor woorden dat er zoveel verschillende stromingen zijn ontstaan door de eeuwen heen, terwijl er maar één echte Bijbel is. Maar ja, ook daarin zijn zoveel vertalingen en interpretaties dat je hierin soms ook door de bomen het bos niet meer ziet. Feit is wel dat al deze stromingen ervoor zorgen dat “de gelovige mens” eerder verder van elkaar komt te staan, dan dichter bij elkaar komt. Iedereen volgt zijn eigen waarheid, maar niemand weet 100% zeker dat zijn interpretatie dat ook echt de waarheid is. Maar ja, de auteur van de verwarring is in ieder geval niet God. 1 korintiers 1:33 Want God is geen God van wanorde, maar van vrede. Conclusie in dit vraagstuk: ben jij Christelijk? Het antwoord hierop zou eigenlijk moeten zijn: Heb je even? Want als ik je hier een eerlijk antwoord op wil geven dan moeten we eerst een aantal andere definities zeker stellen. Om eerlijk te zijn zeg ik meestal gewoon maar JA en dat is ook prima. Vaak denk ik dan aan de volgende Bijbeltekst. Uiteindelijk gaat het erom dat we Hem in ons hart hebben en geloven als een kind. Mattheus 18:1-3 1 Op dat ogenblik kwamen de discipelen bij Jezus en vroegen: Wie is wel de grootste in het Koninkrijk der hemelen? 2 En Hij riep een kind tot Zich, plaatste dat in hun midden, 3 en zeide: Voorwaar, Ik zeg u, wanneer gij u niet bekeert en wordt als de kinderen, zult gij het Koninkrijk der hemelen voorzeker niet binnengaan.

Al een hele tijd voel ik heel sterk de behoefte om een blog te schrijven over sociale media. Ik denk dat hier namelijk heel veel hierover te vertellen is. Misschien weten en voelen de meeste mensen diep van binnen wel hoe schadelijk het voor ons is of kan zijn. Ik hoop en bid dat deze blog mensen de instrumenten mag geven om hier zelf anders mee om te leren gaan, maar ook om onze kinderen hier iets over bij te brengen. Eerst wil ik kort benoemen dat ik geen expert ben op één van de vlakken die ik aanhaal in deze blog. Ik lees de Bijbel, gebruik mijn gezonde verstand, kijk om me heen en analyseer dit alles. Niet meer, maar ook niet minder. Deze blog is een weergave van mijn visie, die ik graag met anderen wil delen. Als je het mij vraagt gaat het namelijk niet goed met onze kinderen in het algemeen. Ze groeien op in een maatschappij waarin internet wordt bestempeld als een primaire levensbehoefte. Het scherm is overal. Steeds jonger krijgen kinderen een telefoon en op school zijn tablets eerder een regel dan uitzondering. Het internet lijkt zo mooi en oneindig. Zeg nou zelf, zou je zelf nog zonder kunnen? Waar Berlinda en ik (als millenials) nog een tijd kennen zonder mobiele telefoons, internet en sociale media is dat voor de generaties na ons niet meer het geval. Zo is bijvoorbeeld generatie Z geboren tussen 1997 en 2012. Deze sociale media generatie is opgegroeid met likes, volgers en zogenaamde Facebook, Tiktok en Instagram vrienden. Hoe groter het aantal online vrienden of volgers, hoe beter. Daarnaast wordt het een generatie waarbij het zogenaamde netwerk belangrijker is dan de levenservaring. Deze generatie heeft ook een belangrijke taak, ze moeten namelijk voor een hele grote groep gaan zorgen, namelijk de vergrijzende groep. Kortom zonder enige actie worden ze nu al als “belangrijk” bestempeld. Doordat het internet en hun netwerk zo belangrijk gemaakt wordt en doordat sociale media zo’n belangrijke rol in hun leven heeft, ontbreken diepgaande relaties meer en meer. In de tijd zonder internet, sociale media en telefoon leerde je in praktijk hoe je een gesprek moet leren voeren met iemand. Hoe je dat leerde? Gewoon in de praktijk: oefenen en nog eens oefenen. Maar nu? Nu volgen we elkaar, ontvolgen elkaar, swipen we links of rechts en laten we ons leven zo perfect mogelijk voorkomen door allerlei filters. Om het precieze probleem te schetsen heb ik dit keer een langere aanloop nodig. Hierdoor lijkt het meer een “onderzoek”, maar uiteindelijk kom ik bij God uit, dat beloof ik. Ik wil proberen om de relatie tussen de duivel en sociale media te verklaren en waarom ik denk dat dit DE manier is om mensen bij De Waarheid vandaan te houden. DE in hoofdletters geschreven omdat ik ervan overtuigd ben dat het de perfecte manier is, tenzij je hier zelf iets tegen doet. Eerst wil ik proberen om te schetsen waarom ik denk dat onze kinderen nu zo lastig te managen zijn. Hoe komt het toch dat de kinderen van nu geen ruggengraat meer lijken te hebben? De oorzaak kunnen we in een aantal verschillende hoeken terugvinden. We idoliseren onze kinderen tegenwoordig meer en meer. We vieren er lustig op los. Het begint vaak al voor de geboorte. We starten met een zogenaamde “gender release party”, vervolgens de geboorte zelf, alle verjaardagen, diploma’s, feestdagen enz enz. Kinderen worden daarnaast overbeschermd en we vertellen onze kinderen stelselmatig dat ze speciaal zijn en dat ze alles kunnen bereiken in de wereld wat ze willen. Wij, als ouders, willen allemaal dat onze kinderen in die plusklas terecht komen, op het hoogste niveau sporten en wij, als ouders, doen daar vaak alles aan om dit voor elkaar te krijgen. Alle leuke dingen die we meemaken moeten natuurlijk online gedeeld worden. De mooiste foto’s en video’s zie je online voorbij komen. Wij (als ouders) en onze kinderen zijn ware kunstenaars geworden als het gaat om sociale media. We kunnen iedereen van alles wijs maken. De vraag blijft altijd, is het echt zo? En belangrijker nog, waarom kunnen wij als mens (en zeker onze kwetsbare kinderen) niet gewoon stoppen met ons online te profileren? Wat zit hierachter? Telkens als wij een appje of sms krijgen, een volger erbij krijgen, een like, een nieuwe e-mail, een andere “bling” op onze telefoon, wordt er in de hersenen dopamine afgegeven. Daardoor voelen we ons (even) heel erg goed. Alleen het nadeel van dopamine is dat het extreem verslavend is. Het wordt namelijk ook vrijgegeven bij gokken, roken en alcohol. Toch is het vreemd dat er op deze laatste 3 leeftijdsrestricties zitten, maar waarom niet op de telefoon of sociale media? We kunnen dus stellen dat sociale media, internetgebruik of beter gezegd ons online bestaan verslavend kan werken. In tijden van stress wordt een verslaving extra gevaarlijk. De dopamine zorgt ervoor dat we onze stress even niet meer voelen. Als we ons gestrest of gespannen voelen grijpen we vaak instinctief naar iets wat ons even goed laat voelen. Dit leren we onze kinderen in alle onschuld aan. Ik hoor het vaak om me heen, oh ja, die van mij zijn zo zoet, ze zitten lekker achter het scherm en je hoort ze niet. Precies, een opgroeiend kind hoort juist te zeuren, zich te vervelen, te huilen of zichzelf te verliezen in speelgoed of spel. Al deze (vaak negatief gemaakte) emoties en/of reacties zijn gevolgen van een ontwikkelend brein. Zo groeien onze kinderen op met telefoons en iPads. Langzaam worden ze ouder. Op een gegeven moment staat de puberteit voor de deur. Tijdens de puberteit maken de hersenen een sprong van kind zijn naar een volwassen brein. Voor kinderen is dit vaak een zeer stressvolle periode. Dit komt vooral omdat ze in de overgang zitten van het krijgen van goedkeuring van hun ouders, naar goedkeuring krijgen of zoeken bij en door leeftijdsgenoten. Hierdoor leren wij als mens op te groeien en te functioneren in de samenleving buiten de huiselijke kring. Met andere woorden: We stappen de grote wijde wereld in. We leren vertrouwen op andere mensen dan alleen onze ouders. We leren te vertrouwen op onze vrienden. We leren ook dat je vertrouwen soms beschadigd kan raken doordat je als mens te goedgelovig bent of doordat anderen je vertrouwen misbruiken. Kortom: het leven. Als we nog een keer teruggaan naar de andere verslavingen zoals roken en alcohol dan komen kinderen hier vaak het eerst mee in aanraking tijdens hun tienerjaren. Dit kan bewust of per ongeluk gebeuren, maar het gebeurd. Hierdoor ontstaat een uitvlucht voor pubers tijdens deze angstige en stressvolle periode. Met andere woorden een verslaving ontstaat tijdens de kinderjaren en ontwikkelt zich gedurende het leven omdat in de hersenen deze connectie gemaakt wordt. We leren ons brein dat we ons door het gebruik van alcohol of roken of iets anders tijdelijk even goed kunnen voelen. Weer even terug naar de sociale media en telefoons. We weten nu dat deze dingen ervoor zorgen dat er dopamine wordt vrijgegeven in de hersenen. We weten ook dat wij als mens verslaving kunnen ontwikkelen voor deze dopamine. Zou het dus een logisch gevolg kunnen zijn dat telkens als er zich een stressvolle periode voordoet deze kinderen / pubers naar de sociale media grijpen? Terwijl ze tijdens hun puberteit eigenlijk naar vrienden toe zouden moeten trekken en/of zich afzetten tegen hun ouders. Precies die dingen die de puberteit zo belangrijk maken. Een goede vriend of vriendin is zo belangrijk, want daar kun je je hart bij luchten, uithuilen en ontspannen. Los van de ontspanning die dit geeft leer je als mens zo ook bouwen aan diepe en betekenisvolle relaties. Die bouw je niet op door het sturen van een vriendschapsverzoek, want het opbouwen van relaties duurt jaren. Uit eigen ervaring hoor ik hier vaak thuis van mijn 14 jarige bonusdochter dat ze niemand vertrouwt, geen vrienden of vriendinnen, niet haar ouders, alleen haar paardje waar ze helemaal gek van is. Misschien is dit een incident of misschien bevestigt dit precies mijn punt…? Misschien denk je nu, ach ik heb daar zelf geen last van. Ik ben niet verslaafd aan mijn telefoon. Dan wil ik je een paar vragen geven om over na te denken: - Ligt je telefoon nu voor je op tafel of in de buurt? - Ligt er tijdens het eten een telefoon op tafel? - Als je s ’ochtends wakker wordt, kijk je dan eerst op je telefoon? - Waar heb je je telefoon aan de lader liggen? - Neem je altijd je telefoon mee naar een andere kamer of naar buiten? Misschien heb je meer last van verslaving dan je tot nu toe dacht. Graag wil ik verder bouwen naar mijn punt van deze blog. Nu weten we aan de ene kant dat onze kinderen toegang hebben tot een verslavend apparaat met daarop verslavende apps en sociale media. Aan de andere kant weten we ook dat liefde, relaties, zelfvertrouwen, plezier in het leven en het aanleren van vaardigheden tijd nodig hebben om te ontwikkelen. We krijgen ze niet cadeau, maar we ontwikkelen ze door vallen en opstaan. We ontwikkelen ze ook door hulp omdat we dit niet alleen kunnen. Naast al dit zorgt de telefoon en alles wat erop staat voor veel afleiding. Wij of onze kinderen kunnen niet meer focussen op iets, we zijn niet meer gewend om niets te doen, niet meer gewend om echt te ontspannen en te niksen. Terwijl dit juist zo belangrijk is als het om creativiteit gaat. Als we even echt even NIETS doen, dan ineens kunnen er goede ideeën ontstaan of goede gesprekken. We weten ook dat sociale media en telefoons ervoor zorgen dat we niet meer met stress om kunnen gaan en dat we telkens als we het moeilijk krijgen terug zullen grijpen naar hetzelfde apparaat. We weten dat het door de telefoon en sociale media veel lastiger is geworden om relaties te ontwikkelen. Daarnaast denken we dat alles binnen een handomdraai geregeld kan worden, terwijl het ontwikkelen van relaties tijd nodig heeft. Zonder diepe relaties hebben we geen diepgaande gesprekken meer. Dit laatste is belangrijk voor onder andere ons zelfbeeld. Helaas is het zelfbeeld van onze kinderen veel lager dan voorgaande generaties. Misschien is dit tijdelijk of misschien bevestigt dit precies mijn punt…? Ook al ben ik nog een jonge Christen, toch is mijn overtuiging van De Waarheid al een aantal keer in gesprekken naar voren gekomen. Nee, dit waren geen vluchtige gesprekken. Dit waren gesprekken met mensen waar ik een relatie mee heb opgebouwd. Een relatie waardoor ik voldoende vertrouwen voelde om dit onderwerp aan te snijden. Wat een prachtige tool heeft satan dus nu in onze handen gelegd. Hiermee zorgen we er zelf voor dat we minder relaties meer opbouwen, maar belangrijker nog, dat we daardoor niet meer over Jezus kunnen praten. Hoe meer ik over dit onderwerp na denk, hoe meer ik een soort benauwend gevoel over me krijg. De telefoon en sociale media zorgen er meer en meer voor dat we letterlijk niet meer kunnen evangeliseren. Hoe kunnen we generatie Z of andere generaties nog wel bereiken met De Waarheid? Eigenlijk is er voor alle genoemde problemen één oplossing: Jezus. Als we onze kinderen jong leren hoe belangrijk een levende relatie met Jezus is en dat we alle levenswijsheid uit de Bijbel kunnen halen die we nodig hebben, dan worden alle andere wereldse dingen al zoveel minder belangrijk gemaakt. Verder denk ik dat op het moment Jezus meer centraal komt te staan in je leven, je automatisch minder naar sociale media grijpt. Het dagelijks lezen van de Bijbel geeft namelijk rust en ontspanning en ik merk persoonlijk dat het in zekere zin ook verslavend kan werken. Ik wil en kan geen dag meer zonder. De oplossing is gegeven, maar daarmee is het probleem nog niet weggenomen. Sterker nog, we kunnen het gebruik van de telefoon en/of sociale media proberen uit te stellen, maar daarmee wordt het probleem eigenlijk alleen maar groter. Het is namelijk nooit een goed moment om ermee te beginnen. Maar God zou God niet zijn als Hij ook dit ten goede kan keren. Bedenk eens voor jezelf hoe jij het gebruik van de telefoon ten goede zou kunnen keren. Zonder internet en sociale media waren wij een aantal jaar geleden nooit met wegwaarheidleven.nl begonnen. Zonder internet zou niet iedereen met een paar drukken op de knop een Bijbel tot zijn beschikking hebben. Misschien is het juist heel goed om sociale media in te zetten om te evangeliseren en op die manier nog meer mensen bij Jezus te brengen en andersom. Tot slot nog een oproep aan onze volgers en lezers als we het hebben over dit onderwerp. Heb jij suggesties hoe wij als mens sociale media en internet nog meer in kunnen zetten om te evangelisren? Of heb je ervaringen die je graag wil delen of heb jij passende Bijbelteksten om dit onderwerp nog completer te maken voeg ze dan hieronder toe in de opmerkingen. Alvast bedankt! 2 Timoteus 3 1 Weet wel, dat er in de laatste dagen zware tijden zullen komen: 2 want de mensen zullen zelfzuchtig zijn, geldgierig, pochers, vermetel, kwaadsprekers, aan hun ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, 3 liefdeloos, trouweloos, lasteraars, onmatig, onhandelbaar, afkerig van het goede, 4 verraderlijk, roekeloos, opgeblazen, met meer liefde voor genot dan voor God, 5 die met een schijn van godsvrucht de kracht daarvan verloochend hebben; houd ook dezen op een afstand. 6 Want tot hen behoren zij, die zich in de huizen indringen en vrouwtjes weten in te palmen, die met zonden beladen zijn en gedreven worden door velerlei begeerten, 7 die zich te allen tijde laten leren, zonder ooit tot erkentenis der waarheid te kunnen komen. (Bron: Simon Sinek with Tom Bilyeu – the millennial question - youtube.com )

Het is gelukkig geen komkommertijd meer maar zo richting eind oktober breekt de pompoenentijd weer aan. Voor veel mensen betekent dit dat halloween weer voor de deur staat. Het valt mij op dat de populariteit van halloween de afgelopen jaren enorm is toegenomen. Waar het in mijn jeugd (toch al zo'n 30 jaar geleden) een onbekend en vooral Amerikaans gebeuren leek, lijkt het nu hier in Nederland echt voet aan de grond gekregen te hebben. Kinderen worden er steeds jonger mee geconfronteerd. Op social media, in winkels, op veel scholen en sportverenigingen wordt meer en meer aandacht besteed aan halloween. Kunnen de kinderen of hun ouders nog wel een vrije keus maken om hier wel of juist niet in mee te willen gaan? Het lijkt steeds gekker te worden: of het nu een spookhuis is in een gymzaal of zelfs complete straten die worden omgetoverd tot een soort spookstad. Steeds meer mensen lijken er druk mee in de weer. Maar waar zijn ze eigenlijk druk mee? En wat vieren ze eigenlijk? Weten deze mensen zelf wel wat ze vieren? En belangrijker nog: hoe kijkt God naar dit alles? Met andere woorden: schrijft de Bijbel hier iets over? Deze vragen wil ik proberen te beantwoorden in deze blog. Leviticus 19:31 Gij zult u niet wenden tot de geesten van doden of tot waarzeggende geesten, gij zult hen niet zoeken, om u met hen te verontreinigen: Ik ben de Here, uw God. Het vertrekpunt Bij het intypen van de eerste paar letters in Google, begrijpt de zoekmachine al precies waar je naar op zoek bent. Eerst veel commerciële zoekresultaten van pretparken, steden en andere zogenaamde enge feestjes. Daarna natuurlijk websites waar je allerlei halloween artikelen kunt kopen. Het vertrekpunt is dat veel mensen in Nederland halloween vieren. Ze versieren hun huis, plaatsen uitgeholde pompoenen met hierin een kaars of lichtje, dragen (vaak angstaanjagende) maskers en de kinderen gaan langs de deuren om snoep vragen (het zogenaamde “trick or treat”). Mijn gevoel zegt dat, zoals bij zoveel feesten, het gros van de mensen niet eens weten wat ze precies vieren. Persoonlijk wist ik dit ook niet en juist daarom wil ik nu mijn kennis delen. Wat halloween eigenlijk is: Samhain Een kleine Google-studie leert mij dat het feest zijn oorsprong heeft in het Verenigd Koninkrijk en Ierland. Rond het begin van de jaartelling waren daar de zogenaamde Keltische druïden. Op 31 oktober was het einde van het oogstseizoen en daarmee einde van het jaar. Op deze dag werd hun zogenaamde oudjaarsavond gevierd onder de naam Samhain. Volgens hun “geloof” start op 1 november niet de winter, maar het dode seizoen. Ze geloofden dat op 31 oktober de poort naar het dodenrijk opengaat en dat die nacht alle doden, dus overleden geliefden maar ook demonen en kwade geesten uit de onderwereld naar buiten komen. Om deze laatste twee af te schrikken verkleedde men zich. Veel verhalen vertellen dat deze geesten door de dorpen dwaalden op zoek naar eten. Dit deden ze van deur tot deur. Als je geen eten aan hen zou geven dan zou je behekst worden door een spreuk. Toen was het een “spell or treat” waar nu “trick or treat” gebruikt wordt. Om te voorkomen dat dit gebeurde werden er buiten het dorp grote vuren gemaakt en grote hoeveelheden eten neergezet zodat de demonen afgeleid zouden worden. Andere verhalen vertellen dat Keltische mannen langs de deuren gingen voor hout voor de vreugdevuren en dat ze bij dit hout vaak ook iets te eten kregen. De invloed van de Rooms-Katholieke kerk Hierna wordt het verwarrend. Al snel stuitte ik ook hier op de Rooms Katholieke kerk. Deze blijkt ook rond halloween weer haar invloeden te hebben. Zoals je misschien weet probeert de Rooms Katholieke kerk stelselmatig allerlei doelgroepen hun kerk in te trekken. Dit gebeurt nu, maar dat gebeurde toen ook. Rond het jaar 600-700 is er een vermenging opgetreden vanuit deze Keltische gebruiken. Simpel gezegd mochten de Kelten al hun gebruiken behouden en zich aansluiten bij de RK kerk in Rome. Niet zo gek dat dit in die tijd zo belangrijk was aangezien dit een rijke en welvarende stad was. De invloeden vanuit deze samensmelting kun je terugzien in bijvoorbeeld allerheiligen op 1 november (herdenking van alle heiligen) en allerzielen op 2 november (herdenking van alle doden). In de volksmond worden dit Christelijke feestdagen genoemd of feestdagen vanuit het Christendom. Het interessante is dat de Bijbel helemaal niets met precieze data doet, terwijl de Rooms Katholieke kerk hier heel strikt in is. Als er geen inmenging zou zijn, waarom is in die periode het oorspronkelijke Katholieke allerheiligen van 13 mei verplaatst naar 1 november? Overigens: alleen al over de term Christendom zou ik een volledige blog kunnen schrijven: het misplaatste gebruik (en interpretatie) van de term Christendom. Wie weet een mooi onderwerp voor een volgende keer. Het van oorsprong zeer Katholieke Ierland en Groot-Brittanië nam vanuit de Rooms Katholieke kerk veel van deze gebruiken verder over. Zo ook het “feest” op de avond voor allerheiligen. Toen werd dit nog “all hallows eve” genoemd. De Katholieken bakten die avond zogenaamde zielenkoeken. Om één ziel uit het vagevuur te redden moest er 1 koek gebakken worden. Wederom komt ook hier iets van voedsel in de traditie terug. Wellicht begrijp je nu de verwarring rondom dit onderwerp. Er zijn veel verschillende verhaallijnen terug te vinden. Niet iedere verhaallijn klinkt even logisch, wat en hoe het precies gegaan is dat zullen we waarschijnlijk niet kunnen achterhalen in het leven hier op aarde. De herkomst van de pompoen: Jack O’Lantern Net zoals de herkomst van halloween, komt ook het uithollen van een pompoen uit Ierland. Alhoewel het oorspronkelijke gebruik het uithollen van een kool betrof. Wellicht dat dit ook een Keltische oorsprong heeft. Via Wikipedia (en ook op vele andere sites) kwam ik op het volgende verhaal. Ene Jack zou de duivel tegengekomen zijn. Deze was van plan om hem naar de hel mee te nemen. Jack bedacht een manier om de duivel een boom in te krijgen en om hem daar te houden maakte hij een kruisteken op de boom. Hij liet de duivel beloven dat hij nooit mee zou moeten naar de hel. Toen de duivel die belofte maakte haalde Jack het kruisteken van de boom zodat de duivel er weer uit kon. Toen Jack stierf mocht hij vanwege zijn slechte levenswandel niet naar de hemel, maar de duivel liet hem ook niet toe in de hel omdat hij dit beloofd had. Sinds die tijd zou de geest van Jack nog steeds op aarde rondzwerven. De duivel gooide hem nog wel een gloeiend kooltje na. Jack plaatste deze in een uitholde kool zodat hij deze als lantaarn kon gebruiken. In Amerika is hier later de pompoen vanwege praktische (ik vermoed commerciële) redenen voor gebruikt. Wat ik zo bijzonder vind aan dit verhaal is dat de duivel zijn belofte heeft gehouden. Immers is hij toch de vader van de leugen? In het verhaal hierboven wordt het kruisteken genoemd. Het grappige is dat het kruisteken weer typisch iets is van de Rooms Katholieke kerk. Een zogenaamd kruisteken bestaat in de Bijbel helemaal niet. Kortom, ook hierin lijkt de Rooms Katholieke kerk wel degelijk een rol van betekenis te hebben. Wederom een interessant onderwerp voor een volgende blog. Mocht je zelf meer willen weten over de Keltische of Rooms Katholieke achtergrond, ga dan gerust zelf op zoek naar precieze herkomst. Je zult tot de conclusie komen dat er veel verschillende verhalen en vooral tijdlijnen door elkaar lopen. Als je het mij vraagt is voor de conclusie van dit verhaal is de precieze herkomst eigenlijk helemaal niet relevant. Waarom ik dit denk? Het herdenken van doden en het verjagen van geesten en demonen staat centraal als we het hebben over halloween. In het laatste deel van deze blog bekijk ik dit vanuit Bijbels perspectief en dan kun je eigenlijk geen andere conclusie trekken. Hoe is halloween hier in Nederland terecht gekomen? In de relatief korte geschiedenis van Amerika is er een periode geweest waarin veel Ieren de overstap naar Amerika waagden. Zij waren (en zijn nog steeds) voornamelijk katholiek. Toen ze de overstap maakten namen ze hun religie met alle gebruiken natuurlijk mee. Het enige wat toen nog nodig was om halloween verder op te blazen was de commercie. Als iets in Amerika commercieel uitgebuit wordt dan is het halloween. Bijzonder in dit verhaal is dat halloween dus oorspronkelijk uit Europa komt. Persoonlijk denk ik dat door de komst van social media de wereld nog een stukje kleiner geworden is en zo neemt ook bij ons in Europa ieder jaar de populariteit van dit van oorsprong demonische ritueel toe. Maar ach, onder de mantel der liefde: het zijn maar kinderen en wij bedoelen er toch niets mee?! De Bijbel De herkomst vanuit Samhain en het Rooms Katholieke “all hallows eve” zijn misschien ook los van elkaar te zien. Kijkend naar de Bijbel zijn beide invalshoeken niet van God, heel simpel omdat in beide gevallen een verering van de doden centraal staat of verering van andere heiligen. Terwijl de Bijbel hier juist heel duidelijk over is. Aanbidding of vereren van geesten: 1 Korintiërs 10:19 – 21 19 Wat wil ik hiermede dan zeggen? Dat een afgodenoffer iets is, of dat een afgod iets is? 20 Integendeel, dat hun offeren een offeren is aan boze geesten en niet aan God en ik wil niet, dat gij in gemeenschap komt met de boze geesten. 21 Gij kunt niet de beker des Heren drinken èn de beker der boze geesten, gij kunt niet aan de tafel des Heren deel hebben èn aan de tafel der boze geesten. Als we het hebben over “werken der duisternis” dan schrijft Paulus hierover: Efeziërs 5:11 En neemt geen deel aan de onvruchtbare werken der duisternis, maar ontmaskert ze veeleer. Naar mijn mening weet en voelt iedere Bijbelgetrouwe Christen dat de Rooms-Katholieke kerk niet van God is. Als iets niet van God is dan val het automatisch onder het kwaad. Zo simpel is het uiteindelijk ook. Daarnaast zijn er in deze blog veel andere zaken aan het licht gekomen en ook dit omschrijft de Bijbel prachtig accuraat. 1 Tessalonicenzen 5:22 Onthoudt u van alle soort kwaad De Bijbel beschrijft verder in Romeinen 13:12 dat het soms zwaar en lastig is om te doen wat God van ons verlangt. In hetzelfde hoofdstuk wordt pakkend omschreven dat je soms gewoon niet kunt doen wat je zelf wil. Hoe leuk en onschuldig sommige dingen (zoals halloween) soms lijken. Galaten 5:16-23 16 Dit bedoel ik: wandelt door de Geest en voldoet niet aan het begeren van het vlees. 17 Want het begeren van het vlees gaat in tegen de Geest en dat van de Geest tegen het vlees – want deze staan tegenover elkander – zodat gij niet doet wat gij maar wenst. 18 Indien gij u echter door de Geest laat leiden, dan zijt gij niet onder de wet. 19 Het is duidelijk, wat de werken van het vlees zijn: hoererij, onreinheid, losbandigheid, 20 afgoderij, toverij, veten, twist, afgunst, uitbarstingen van toorn, zelfzucht, tweedracht, partijschappen, 21 nijd, dronkenschap, brasserijen en dergelijke, waarvoor ik u waarschuw, zoals ik u gewaarschuwd heb, dat wie dergelijke dingen bedrijven, het Koninkrijk Gods niet zullen beërven. 22 Maar de vrucht van de Geest is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. 23 Tegen zodanige mensen is de wet niet. 24 Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd. 25 Indien wij door de Geest leven, laten wij ook door de Geest het spoor houden. 26 Wij moeten niet praalziek zijn, elkander tartend, elkander benijdend. Welke verhaallijn we ook vasthouden wanneer we kijken naar de herkomst van het tegenwoordige halloween, het is niet van God. Als Bijbelgetrouwe Christen is het (als je het mij vraagt) niet de bedoeling om iets met halloween te (willen) doen. Kun je als Christen dan toch niet gewoon een beetje meedoen? Nee! 2 Korintiers 6:14-18 14 Vormt geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeen met wetteloosheid, of welke gemeenschap heeft het licht met de duisternis? 15 Welke overeenstemming is er tussen Christus en Belial, of welk deel heeft een gelovige samen met een ongelovige? 16 Welke gemeenschappelijke grondslag heeft de tempel Gods met afgoden? Wij toch zijn de tempel van de levende God, gelijk God gesproken heeft: Ik zal onder hen wonen en wandelen, en Ik zal hun God zijn en zij zullen mijn volk zijn. 17 Daarom gaat weg uit hun midden, en scheidt u af, spreekt de Here, en houdt niet vast aan het onreine. 18 en Ik zal u aannemen, en Ik zal u tot Vader zijn en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn, zegt de Here, de Almachtige. Misschien is juist Halloween wel één van die dwalingen die God op ons afstuurt om mensen naar Hem te brengen. Wij bidden dat deze blog daartoe kan en mag bijdragen. Als God dwalingen stuurt om mensen tot Zich te brengen, dan betekent dit niet dat iedereen Hem vindt. Ik denk dat het gros van de mensen Hem vandaag de dag niet wil vinden. Onwetend welke keuze ze hiermee maken... Het komt er in het kort op neer dat wanneer je Jezus in je hart hebt, je je afkerig moet houden van het duister. Kijkend naar mijzelf, juist doordat ik Hem in mijn hart heb, heb ik voelsprieten gekregen voor alles wat niet van God is. Overigens denk ik dat je die voelsprieten moet activeren en moet onderhouden. Sommige dingen in het leven hier op aarde, voelen gewoon niet goed meer. Ik denk persoonlijk dat iedere Christen deze voelsprieten heeft en bij heel veel dingen precies weet of het wel of niet goed is. Misschien geven sommige handelingen zelfs een bepaald schuldgevoel naar God. Ik kan hier alleen maar over zeggen: negeer dit schuldgevoel niet! De conclusie van dit alles staat mooi omschreven in Romeinen 12:9 De liefde zij ongeveinsd. Weest afkerig van het kwade, gehecht aan het goede. Het voelen van een afkering naar Halloween is dus door God gegeven, maar niet de afkering naar de mensen die het wél vieren. Dit is niet aan ons. Natuurlijk kan het zomaar eens opkomen dat je een bepaalde haat of afkering voelt naar die mensen, maar lees dan nog eens Romeinen hoofdstuk 12 op je gemak door. Het is niet aan ons om hen te wraken, dit is enkel aan Hem. Hou degene die het wel vieren liever dichtbij en vertel hun waarom jij het niet viert, want wie weet zorgt dit juist wel voor die opening voor Hem.

We zien steeds vaker agressie om ons heen. Hoe komt dit toch? Waar komt het vandaan? Maar nog veel belangrijker, wat kun je eraan doen? Deze blog vertelt het je allemaal.

Volwassen worden in je geloof in Jezus groeit door het maken van fouten. Het is de opdracht van God om te leren van onze fouten. Onthou daarnaast goed dat je enkel fouten kunt maken als je daadwerkelijk iets probeert. Hoe sterk is jouw geloof in Jezus?

Krijg jij ook een onderbuikgevoel bij alles wat er vandaag de dag in de wereld gebeurd? Dan is dit een blog voor jou! Want al deze gebeurtenissen staan niet op zichzelf. Als je nieuwsgierig bent naar de verbanden, lees dan nu deze blog.

Heb je je wel eens afgevraagd waar Sinterklaas vandaan komt? Nee, dan bedoelen we niet uit Spanje natuurlijk. Waar komt het verhaal van Sinterklaas ECHT vandaan? Is het echt een onschuldig kinderfeest?

Het is stil, het lukt me even niet meer. Er gebeurt zoveel tegelijk, zoveel dat er per dag wel 20 onderwerpen voorbij komen die mij prikkelen. Iedere prikkel is een blog waard. Iedere prikkel is het waard om mijn gevoel te beschrijven of om onze volgers over te informeren. Ik bid dat ik in deze blog de woorden heb gevonden waarmee ik iemand helpen kan. De woorden die iemand DE waarheid laat zien of juist woorden biedt van bemoediging. Zeker dit laatste is zo hard nodig. Alle veranderingen om ons heen vragen veel van iedereen. Ik zie tranen bij mensen die ik nooit heb zien huilen, ik zie onzekerheid bij mensen die altijd hun schouders recht leken te houden. Ik voel het verdriet dat zovelen met zich meedragen nu de wereld zoals ze die ooit kenden als los zand door de vingers lijkt te glippen. De wereld is de wereld niet meer. Het wordt nooit meer “normaal”. De mens is hierdoor ook de mens niet meer. De onzekerheid in de wereld die groeit en groeit en de mens wordt meer en meer op de proef gesteld. De druk wordt hoger en hoger opgevoerd, zoekend naar het breekpunt. Een breekpunt zoals een ieder dat heeft, want geen enkel mens is oneindig sterk. Althans niet zonder hoop. Ongeveer 1,5 jaar geleden leek er geen vuiltje aan de lucht. Zo ook voor mij. Ik was druk met alles waar de wereld druk mee is: BEZIT. Juist daarom begrijp ik het verdriet en de onmacht van veel mensen nu maar al te goed. Zo moest ik laatste denken aan een bekend Engels gezegde is: “Money makes the world go round!” Voor de mensen die ons volgen moet dit een glimlach op het gezicht brengen. De wereld draait niet rond en geld is de mammon van de wereld. Prachtig hoe deze twee onderwerpen in 1 gezegde geplaatst zijn. De Bijbel is heel duidelijk over de wereld en zijn vormen, maar ook over geld. Een mooi voorbeeld is onderstaand vers. Mattheüs 6:24 Niemand kan twee heren dienen, want hij zal óf de ene haten en de andere liefhebben, of zich aan de ene hechten en de andere minachten; gij kunt niet God dienen en Mammon. Feit is wel dat de gedachte achter “money makes the world go round” precies aangeeft wat de wereld vandaag de dag in zijn greep houdt: BEZIT. Alles draait om geld, want met geld kunnen we bezit verzamelen en met bezit krijgen we aanzien en trots en dit samen geeft een goed gevoel. We kunnen in eerste instantie met elkaar praten over ons bezit maar we kunnen het ook aan elkaar laten zien. Dit doen we op allerlei manieren: door grote en vooral dure huizen en auto’s aan te schaffen. Overigens vaak met hulp van de bank, maar dat maakt voor het zicht natuurlijk niet uit. We gebruiken geld om sieraden en merkkleding te kopen waardoor anderen aan ons kunnen zien dat we een goed en ruim bezit hebben. Waar komt dat geld dan toch vandaan? Wie heeft dat bedacht? Als we teruggaan in de tijd dan leerde ik op school dat geld bedacht is als een tegenprestatie voor een toekomstige dienst. De logica die ons wordt aangeleerd is dat we tijd investeren in school, hoe langer we naar school gaan hoe meer tijd we geïnvesteerd hebben. Op het moment dat we daarna aan het werk gaan dan krijgen we hiervoor een beloning, namelijk ons salaris. Met dit salaris kunnen we in de toekomst een dienst of een product aankopen. Door deze aankopen kunnen bedrijven vervolgens ons salaris weer betalen etc. In een paar zinnen is dit de wereldse benadering van geld. Maar wat als we geld nu eens geestelijk gaan benaderen? God schrijft erover in de Bijbel. Sterker nog Hij waarschuwt ons ervoor. Hij omschrijft geld als de mammon. Mammon is een afgod. Een afgod betekent dus dat we geld kunnen gaan vereren boven alles. Is dit niet precies wat er nu in de wereld gebeurd? It is the money that makes the world go round? Ik wil nog even bij de Engelse gezegdes blijven. Wat wordt er vaak gezegd als we op zoek willen gaan naar de schuldige in een ontstane situatie van corruptie? Juist: “Follow the money!” Met andere woorden, geld haalt de slechtste dingen in ons omhoog, dus als we het geld volgen dan komen we uiteindelijk bij de schuldige uit. Geld zorgt voor hebzucht en daardoor willen we er meer en meer van. Hierdoor gaan we waarde hechten aan bezit. Veel bezit geeft ons een goed en veilig gevoel. In ieder geval, zolang de munten de juiste kant op vallen. Want alle dingen die we met geld kunnen aanschaffen zijn tijdelijk. Ze kunnen ons zomaar afgenomen worden. We zijn zo gehecht aan ons mooie huis, die prachtige auto, kleding en natuurlijk niet te vergeten al die leuke uitjes of meerdere keren per week naar de sportschool. Er is niets wat onze bezittingen zeker stelt. Een verzekering? Nee, uiteindelijk bieden wereldse verzekeringen een vervanging zolang niet iedereen tegelijk claimt. Zodra teveel mensen tegelijk claimen, worden de polisvoorwaarden aangepast en sta je alsnog met lege handen. Anders zou niemand eraan kunnen verdienen natuurlijk. Conclusie: Geld is niet van God maar het is wel mogelijk om het in te zetten voor Hem. Zo zegt Jezus het volgende: Lucas 16:9 En ik zeg u: Maakt u vrienden met behulp van de onrechtvaardige Mammon opdat, wanneer deze u ontvalt, men u opneme in de eeuwige tenten. Een Bijbelvers dat in eerste instantie misschien wat verwarring kan zaaien, maar nu we weten dat geld zorgt voor onrechtvaardigheid kunnen we dit vers juist goed verklaren. Immers kunnen we geld gebruiken om mensen naar ons toe te trekken of te ontmoeten. Je kunt met behulp van geld immers plekken bezoeken waar je anderen kunt ontmoeten. Als we mensen dichtbij ons hebben dan kunnen we hen vertellen over onze Hoop. Zo kunnen we geld inzetten om anderen te vertellen over Jezus en hoe wij onze Hoop hierop kunnen zetten. Dan keren we het geld ten goede en kunnen we de mensen om wie we geven laten zien hoe belangrijk het is om Jezus ook als jouw Redder aan te nemen. Maar wat is dan nu precies DE hoop? Dan kom ik weer terug op die verzekering, want er is één gegarandeerde verzekering alleen deze is voor geen enkel bedrag te koop. Sterker nog, deze verzekering is gratis en enkel gebaseerd op je hartsgesteldheid. Deze verzekering staat prachtig beschreven in onderstaand Bijbelvers. Romeinen 10: 9-10 9 Want indien gij met uw mond belijdt, dat Jezus Heer is, en met uw hart geloof, dat God Hem uit de doden heeft opgewekt, zult gij behouden worden. 10 want met hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot behoudenis. Ondertussen zien we steeds meer signalen om ons heen waaruit blijkt dat geld eigenlijk niets meer waard is. Door gecreëerde schaarste stijgen alle prijzen in een rap tempo, spaargeld wordt door de negatieve rente steeds minder waard en we maken met elkaar zoveel schulden dat het een kwestie van tijd is totdat het gehele mammonsysteem in elkaar stort. En dan? Dan moet ik weer denken aan het motto van het World Economic Forum: You will own nothing, but you will be happy! Het bijzondere aan deze uitspraak is dat dit precies aangeeft wat er gaat gebeuren. Want om straks niets meer te hebben, suggereert dat we nu wel iets hebben. Dit betekent ook dat hetgeen wat we nu hebben ons afgenomen gaat worden. Dus als geld nu ons geluk bepaald en we hebben straks niets meer, hoe kunnen we dan gelukkig zijn? Ik heb daar het antwoord op maar ik heb mijn twijfels of dit hetzelfde antwoord is dat de WEF zal geven. Dus ja, ik ben het eens met hun motto, onder die voorwaarde dat je, je hart aan Jezus hebt gegeven, want alleen door Hem krijg je jouw verzekering op een eeuwig leven en ja dan, dan kun je je oprecht gelukkig noemen, ook wanneer je helemaal niets meer hebt.

De ontwikkelingen in de wereld gaan razendsnel maar toch lijkt het merendeel van de mensen gewoon door te leven. Ondertussen lijkt testen en prikken een normaal onderdeel van ons leven geworden te zijn. Ze zijn onder druk aan ons leven toegevoegd en we doen dit gewoon, omdat het niet anders lijkt te kunnen. Althans niet zonder concessies. De aankondiging wordt ook steeds normaler gemaakt. Zo zei iemand laatst tegen me: “Ja, ik ga voor mijn prik, daarna even boodschappen doen en dan volgende week op vakantie.” Maar zijn deze onderwerpen echt een onderdeel van ons leven geworden? Of proberen we dit met z’n allen zo snel mogelijk normaal te maken omdat we eigenlijk doodsbang zijn? Angstig voor een zogenaamd c-virus? Misschien angstig om tegen de stroom in te zwemmen? Wetende dat dit laatste natuurlijk niet zonder gevolgen zal zijn. Want tegen de stroom inzwemmen kost heel veel kracht en zonder hoop hou je dit ook maar een beperkte tijd vol. Nu ik Jezus als Redder in mijn hart heb en vol ben van de Heilige Geest ben ik vol van hoop. Ik had verwacht dat ik hierdoor geen angst meer zou kennen. Nu realiseer ik me dat dit een wat naïeve gedachte was. De angsten in mijn leven zijn een stuk minder geworden maar eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ze zeker niet weg zijn. Wel bevinden mijn angsten zich nu op een compleet ander vlak. Ben ik echt gered? Hoe dichtbij is de opname? Maar ik heb het nu toch goed, waarom doen we er dan goed aan om hier weg te gaan? Deze vragen hebben me aan het denken gezet. Door deze angsten is er nog één vraag bijgekomen: “Ben ik dan wel een goede Christen?” Als het weer het toelaat probeer ik zoveel mogelijk per fiets te reizen. Vaak besteed ik mijn tijd op de fiets dan pratende met Hem. Tijdens één van de vele gesprekken kwam ik erachter dat bovenstaande vraag (over het wel of niet een goede Christen zijn) eigenlijk helemaal niet relevant is. Na mijn fietstocht liet Hij mij wederom zien altijd op tijd te zijn. Overigens is Hij ook nooit te vroeg of te laat. Via een app op mijn telefoon werd ik gebracht bij Psalmen 55. Zeker een Psalm om in zijn geheel te lezen, maar vers 22 en 23 zijn zo toepasselijk bij mijn gevoelens van de laatste tijd. Psalm 55:22-23 22 Zijn woorden zijn glad en vriendelijk, maar in zijn hart gloei de wraak. Zijn uitspraken strelen het gehoor, maar in feite zijn het getrokken zwaarden. 23 Brengt al uw moeilijkheden bij de Here. Hij zorgt altijd voor u. Hij zal nooit toelaten dat een volgeling van Hem struikelt of valt. Een prachtig antwoord op mijn angsten. Want wat betekent dit vers precies? Je kunt alles bij Hem neerleggen. Dit betekent niet dat er voor alles een oplossing is, maar het betekent wel dat je de last niet alleen hoeft te dragen. Het betekent overigens ook dat je niet alles op orde hoeft te hebben in je leven. Maar je kunt wel heel je vertrouwen op Hem stellen. Dit is precies wat ik telkens weer probeer wanneer ik merk dat er weer angsten in mij groeien. Soms ben ik te laat, want dan merk ik dat ik al dieper in mijn angsten zit dan goed voor me is. Het grappige aan dit hele verhaal is dat ik mezelf (voordat ik Jezus kende) heb aangeleerd altijd alles zelf op te willen lossen. Zonder te praten, zonder hulp te vragen, gewoon in mijn eentje doorpakken. Juist daarom is het vragen om hulp en het delen van mijn zorgen een grote uitdaging. Door Hem om hulp te vragen lukt het mij om telkens weer mijzelf te spiegelen en mijn zorgen bij Hem neer te leggen. En ja er blijven dingen op mijn pad komen die mij soms angstig maken. In sommige gevallen is dit extra heftig omdat ik merk dat ik de controle uit handen moet geven. Ik leg mijn lot in Zijn handen. Dat is iets wat ik nooit eerder heb gedaan. Maar ergens ook logisch, want dit is juist wat de wereld ons vandaag de dag leert. Hou van jezelf, leer jezelf om rust te vinden in je hoofd. We moeten alles bij onszelf zoeken en de wereld leert ons alles, behalve onze troost en hulp bij God te zoeken. Terwijl Hij juist de Weg, de Waarheid en het Leven is. Hoe is het dan mogelijk dat de wereld precies het tegenovergestelde zegt? Met deze vraag komt alles weer bij elkaar terug. Want de wereld is maar tijdelijk, maar de wereld wordt geregeerd door diegene die wil dat we Jezus niet leren kennen. Zelfs als we hem kennen zal hij (de vijand) aan ons blijven trekken. Is het niet met plezier zoals ik beschreef in mijn vorige blog , dan is het met angst om alles van deze wereld kwijt te raken. Natuurlijk lijkt alles wat we hebben heel veel, want we hebben hier op aarde ook heel veel. Maar vergeet niet wat we hier niet hebben, dat is het eeuwige leven. Dat weet de vijand maar al te goed, net zoals hij weet dat zijn tijd nog maar kort is. Sterker nog, hoe heftiger de wereld aan ons trekt, hoe dichterbij het moment is dat Hij terugkomt. Misschien probeert de duivel soms zelfs angst over ons toekomstige eeuwige leven in ons te leggen. In deze blog beschrijf ik mijn gevoelens die zich de laatste tijd in alle bochten wringen. Telkens wanneer ik merk dat ik weer angstig wordt dan weet ik dat het de wereld is die aan me trekt. Telkens wanneer ik merk dat ik mezelf weer verlies in aardse dingen dan weet ik dat de duivel toch weer een beetje voet aan de grond heeft gekregen. Maar één ding is het allerbelangrijkste, ik kom telkens weer bij Hem terug. Want Hij is mijn redder! Hoe mooi alle wereldse dingen ook zijn, hoeveel ik ook geniet van een zware trainingssessie, uiteindelijk is alles vergankelijk en tijdelijk. Daarom kies ik ervoor om dicht bij God te blijven en aan Hem te vragen mij te helpen zodat de wereld geen grip meer op mij krijgt. Mijn conclusie is dat als ik mijn zorgen bij Hem neerleg dan voel ik direct verlichting. Alsof ik veel makkelijker adem kan halen en ineens lijken de meest ingewikkelde vragen zo eenvoudig. Want angst creëert angst. Dit wordt angst voor angst genoemd. Hierdoor kom je als mens soms in een neerwaartse spiraal. Dus door te erkennen, te delen en om hulp te vragen bij mijn Redder krijg ik weer rust in mijn hoofd. Vergis je niet, want los van de verlichting die dit geeft erken je daarmee ook dat je het niet alleen kunt. Dit laatste is de belangrijkste stap van dit alles, want je kunt het niet alleen. Mocht jij ook twijfels hebben of angstig zijn over de komende tijd, vergeet niet: natuurlijk komt Hij terug om zijn bruid te halen. Deze beeldspraak is prachtig en allesomvattend. Want wat doet een bruidegom voor zijn bruid? Alles! Hij zal ons beschermen tegen alle ellende die komen gaat, precies op het juiste moment. Spreuken 3: 5-7 5 Vertrouw op de Here met uw ganse hart en steun op uw eigen inzicht niet 6 Ken Hem in al uw wegen dan zal Hij uw paden recht maken 7 Wees niet wijs in eigen ogen, vrees de Here en wijk van het kwaad.